संत एकनाथ महाराज अभंग
३४१२.
ऋष्यमूक पर्वती अंजनी तप करी । आठविला अंतरी सदाशिव ॥१॥
तपाचिया अंती शिव जाला प्रसन्न । मागे वरदान काय इच्छा ॥२॥
येरी म्हणे तुज ऎसा व्हावा मज पुत्र । ज्ञानी भक्त पवित्र उत्तम गुणी ॥३॥
म्हणतसे शिव अंजुळी पसरुनी । बैसे माझे ध्यानीं सावधान ॥४॥
वायुदेव येउनी प्रसाद देईल तुजला । भक्षीं कां वहिला अविलंबें ॥५॥
एका जनार्दनीं घारीं नेतां पिंड । वायूनें प्रचंड आसुडिला ॥६॥
३४१३.
घारीमुखींचा पिंड अंजनीच्या करीं । पडतां निर्धारीं भक्षियला ॥१॥
नवमास होतां जाली ती प्रसूत । दिव्य वायुसूत प्रगटला ॥२॥
वानराचा वेष सुवर्ण कौपीन । दिसती शोभायमान कुंडलें तीं ॥३॥
जन्मतांची जेणें सूर्यातें धरियलें । इंद्रादिकां दिलें थोर मार ॥४॥
अमरपति मारी वज्रहनुवटी । पडिला कपाटीं मेरुचिया ॥५॥
वायुदेव येवोनी बाळ तो उचलिला । अवघाचि रोधिला प्राण तेथें ॥६॥
सकळ देव मिळोनी प्रसन्न पैं होतीं । वरदान देती मारुतीसी ॥७॥
सर्व देव मिळोनी अंजनीशीं बाळ । देतां प्रात:काळ होतां तेव्हां ॥८॥
तिथि पौर्णिमा चैत्रमास जाण । एका जनार्दनी रुपासी आला ॥९॥
संत तुकाराम अभंग – 161
काम बांदवडी । काळ घातला तोडरी ॥१॥
तया माझें दंडवत । कपिकुळीं हनूमंत ॥ध्रु.॥
शरीर वज्रा ऐसें । कवळी ब्रम्हांड जो पुच्छे ॥२॥
रामाच्या सेवका । शरण आलों म्हणे तुका ॥३॥
अर्थ
देवा, ज्या मारुतिरायाने कामाला जिंकून बंदीवासात ठेवले, कळाला बेडया ठोकल्या .त्या कपिकुळातील हनुमंताला माझा दंडवत असो. ज्याचे शारीर वज्रा सारखे आहे, आपल्या शेपटीने जो ब्रम्हांडाला वेढा घालू शकतो .तुकाराम महाराज म्हणतात अश्या रामरायाच्या सेवका, तुला मी शरण आलो आहे.
संत तुकाराम अभंग – 162
हनुमंत महाबळी ।
रावणाची दाढी जाळी ॥१॥
तया माझा नमस्कार ।
वारंवार निरंतर ॥ध्रु.॥
करोनी उड्डाण ।
केलें लंकेचें शोधन ॥२॥
जाळीयेली लंका ।
धन्य धन्य म्हणे तुका ॥३॥
अर्थ
महाबलवंत, महापराक्रमी अशा हनुमंताने रावनाची दाढी जाळली होती .त्यांना मी वारंवार, निरंतर नमस्कार करतो .महान अश्या समुद्रावर उड्डाण करुण लंकेचे निरिक्षण केले .तुकाराम महाराज म्हणतात, रावणाची लंका ज्याने जाळली, त्या मारुतिरायाचा पराक्रम धन्य होय .