बोलतां बोलु मावळला तो मावळोनि उरला – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ५३२
बोलतां बोलु मावळला तो मावळोनि उरला ।
तरि हा भावों केंवि गमलारे बापा ॥
कीं इंद्रियांचा भोगु खुंटला कीं
समंधि याचा ठावो निमाला ।
कीं वर्णावर्णु भला विचारु नाहीं ।
तैसे आपुलेंचि करणें
आपुलेंचि नवल ।
खेळ्या होउनि दावी रया ॥१॥
तपें अनेक विधी करावीं
हे मनाची आधी ।
करितां करणें सिध्दि नव्हे नाहीं ।
म्हणोनि वाउगाचि वळसा पडे
या धाडिवसा ।
तैसा कल्पनेचा फ़ांसा मायाबंधु ॥२॥
ऐसी याचा पाठी कां होसी हिंपुटी ।
नलगे तुज सुखाचा स्वादु
या गोष्टी येणें ऐसेंचि विचारी ॥
एकुचि धीर धरी न लगे
या द्वैतासाठी रया ॥३॥
म्हणोनि डोळियांचे देखणें
लाघव तो देखणा जाणे ।
तेथें आपपर पिसुणें
न देखे कांहीं ॥
तें शद्वेविणे बोलतां
निशुद्वे ये हातां ।
ऐसा उपावो करी कांहीं ।
जोडिलिया धना वाढी बहु असें ।
तेथें वेचलें न दिसे कांहीं ॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठलु चिंतितां
सुखाचेनि सुखें राही ।
निवृत्तिरायें खुणा दाउनियां
सकळ पुनरपि येणें नाहीं ॥४॥
बोलतां बोलु मावळला तो मावळोनि उरला – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ५३२
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
