कापुराची सोय कापुरीची माये – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ६५८
कापुराची सोय कापुरीची माये ।
परतोनि घाये नेघे तैसी ॥१॥
असोनि नसणें सर्वत्री दिसणें ।
हरि प्रेम घेणें पुरे आम्हां ॥२॥
सुखरुप जीव असतांची शिव ।
हरपले भाव विज्ञानेंसी ॥३॥
बापरखुमादेविवरु विठ्ठल सुखाचा ।
तरंगुही नांवाचा परतेचिना ॥४॥
अर्थ:-
कापुराचा सुगंध जसा कापुराच्या ठिकाणीच असतो. त्याप्रमाणे परमानंदरूप झालेली अंतःकरणवृत्ति परमानंदस्वरूपाच्या ठिकाणीच असते. पुन्हां परतून सत्यत्वाने संसाराकडे बघत नाही. आत्मस्वरूप सर्व संसारात असून नसल्यासारखे असले तरी भातिरूपाने सर्वत्र दिसत असतेच असा जो श्रीहरि त्या श्रीहरिचे प्रेम आम्ही घेतले म्हणजे पुरे. वस्तुतः जीवशीवरूप म्हणजे परमात्मरूप आहेच असा बोध झाला म्हणजे देवभाव व त्या देवभावाचे नाशक ज्ञान हे दोन्ही मावळतात. माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल ते सुखाचा सागर आहेत. त्यांच्यावर तरंग म्हणजे देहादिभाव पुन्हां उत्पन्न होत नाही. असे माऊली सांगतात
कापुराची सोय कापुरीची माये – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ६५८
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
