रत्नाचे मचकीं पहुडे – संत जनाबाई अभंग – २४६
रत्नाचे मचकीं पहुडे चक्रपाणी ।
चोळीत रुक्मिणी चरणांबुज ॥१॥
कानीं पडियले द्रौपदीचे बोल ।
उठे घननीळ तांतडीनें ॥२॥
रुक्मिणी म्हणे ऐक एक गोष्ट ।
पडिलें संकटीं तान्हें माझें ॥३॥
टाकिला गरुड अनवाणी पाय ।
जनी म्हणे माय धांविन्नली ॥४॥