अनंत लावण्याची शोभा – संत जनाबाई अभंग – २९४
अनंत लावण्याची शोभा ।
तो हा विटेवरी उभा ॥१॥
पितांबर माल गांठीं ।
भाविकांसी घाली मिठी ॥२॥
त्याचे पाय चुरी हातें ।
कष्टलीस माझे माते ॥३॥
आवडी बोलें त्यासी ।
चला जाऊं एकांतासी ॥४॥
ऐसा ब्रह्मींचा पुतळा ।
दासी जनी पाहे डोळां ॥५॥