जै तुज मज झाली भेटी – संत माणकोजी बोधले अभंग
जै तुज मज झाली भेटी ।
तुझे पायी पडली माझी मिठी ।
पंढरीराया आता तु कैसा जासी ।
तुज ओढुनी बांधेन गळियासी ॥धृ॥
जये देखियेले तुझे मुख ।
गेली गेली माझी तान भुक। पंढरीराया ॥१॥
कानी देखियेली कुंडले ।
देखोनि मन माझे निवाले। पंढरीनाथा ॥ २॥
गळा देखिली वैजयंती माळा ।
माझ्या डोळियासी सुकाळ जाला ॥३॥
कंठी देखियेले कौस्तुभ ।
देखोनि सुख जाले अमाप ॥४॥
कटि देखियेले दोन्ही कर।
देखोनी हारुषे जालो निर्भर ॥५॥
इटे देखियेले दोन्ही पाये ।
देखोनी मन स्थिर राहे ॥६॥
आम्हा पडता जडजुड ।
आपण उगवितो आमचे कोडे ॥ ७॥
आम्ही हिंडता रानीवनी ।
सवे विठ्ठल आमुचा धनी ॥८॥
आम्ही हिंडतो जिकडे तिकडे ।
आपण झाडितो काटे खडे ॥९॥
जेवु बैसवितो आपणा सांगती ।
ग्रास घालितो आपुल्या हाते ॥१०॥
दोघा निजता सुख शेजार ।
काये सांगो त्या सुखाची थोरी ॥ ११॥
लोक हसोन करिती काये ।
आम्हा जोडले जोडले तुज पाये ॥ १२॥
बोधला म्हणे बोध जाला ।
तै हा देहेच तुज वाहिला ॥१३॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.