बहुत अवतार घेतलीं सोंगें – संत निळोबाराय अभंग १६
बहुत अवतार घेतलीं सोंगें ।
बहुतां भक्तांसी तारिलें मागें ।
बहुताचि शोभला बहुतां अंगे ।
बहुतां संगे क्रीडा केली ॥१॥
मासा कांसव डुक्कर झाला ।
नृसिंह वामन होउनी ठेला ।
भक्ताचें काजीं संकटे याला ।
बहुत अवगला अवगणिया ॥२॥
एके दिवशी गोधनामागें ।
अवघाचि गिळियला होता नागें ।
त्यातें चिरुनियां निघाला वेगें ।
वांचला भाग्यें गौळियांच्या ॥३॥
एकदां वोणवा गिळितुचि आला ।
गोवळे देखोनि धाकिती त्याला ।
पसरुनी मुख तो अवघाचि प्याला ।
विराट झाला स्वरुपी हा ॥४॥
वनामाजी ब्रम्हा चोरुनी आला ।
वत्सें गोवळे घेऊनी गेला ।
अंगे आपण तैसाचि झाला ।
मिरवत आला गोकुळांत ॥५॥
इंद्राचि पांजी आपनचि खाय ।
त्याचिया क्रोधें पाउसाचे भय ।
मग उचलूनी डोंगर तळीं त्या राहे ।
गोकुळासगट नाहीं भ्याला ॥६॥
चेंडुवाच्या मिसें बुडाला डोहीं ।
काळियाचि नाथुनी आणिला पाही ।
नाचती गोवळे वोसरल्या गाई ।
आनंदासी काई उणे तेथें ॥७॥
व्देषिया म्हणोनि मामा तेचि मारी ।
विश्वासी म्हणोनी पांडवा घरीं ।
आवडत्या म्हणोनी भोगिल्या नारी ।
लाघवी मुरारी खेळ खेळे ॥८॥
निळा म्हणे हा भक्तांसाठीं ।
नाना कचाटें सोसितो आटी ।
धरुनियां भावे बैसतां पोटीं ।
सोडवी संकटी स्वामी माझा ॥९॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.