माझें मज आतां न देखें निरसतां – संत तुकाराम महाराज अभंग – 1787
माझें मज आतां न देखें निरसतां । म्हणऊन आधार केला । संसाराची आस सांडुनि लौकिक ।
जीव भाव तुज दिला । नव्हतीं माझीं कोणी मी कवणांचा । आर्त मोहो सांडवला ।
तारीं मारीं करीं भलतें दातारा । होऊन तुझा आतां ठेलों रे ॥१॥
असो माझें कोडें तुज हे सांकडें । मी असेन निवाडें सुखरूप ।
बाळकासी चिंता काय पोटवेथा । जया शिरीं मायबाप ॥ध्रु.॥
पापपुण्यें श्रुति आटल्या । शास्त्रांस न लागेचि ठाव ।
विधिनिषिधें गोविलीं पुराणें वेदांसी तो अहंभाव ।
ओंकाराचें मूळ व्यापिलें माया । तेथें न धरे च भाव ।
म्हणऊन काबाड सांडिलें उपसतां । धरिलें तुझें चि नांव ॥२॥
तनमनइंद्रियें ठेवूनि राहिलों । सर्व आशा तुझे पायीं । तप तीर्थ दान करवूं कवणा हातीं ।
आधीन तें मज काई । आहिक्यें परत्रें चाड नाहीं सर्वथा । जन्म सदा मज देहीं ।
मायामोहपाश करीं विष तैसें । तुका म्हणे माझ्याठायीं ॥३॥
अर्थ
देवा माझा भ्रम मला घालवता आला नाही त्यामुळे मी तुझा आधार घेतो आहे. आता मी सर्व संसाराचे आस सोडून लौकीक टाकून देऊन जीव भाव तुला अर्पण केला आहे. मी कोणाचाही नव्हतो आणि कोणी माझे नव्हते आता जो व्यर्थ मोह होता मी तो सोडून दिला आहे. हे दातारा आता तु मला तार किंवा मार किंवा काहीही कर पण मी मात्र आता तुझा झालो आहे रे देवा. देवा आता मी माझे साकडे तुझ्यावर घातले आहे तूच माझी कोडे सोडव आणि मी तुझ्याच आधाराने सुखरूप राहणार आहे. ज्या बालकाच्या शिरावर त्याच्या आई बापाचे हात आहेत मग त्याला त्याचे पोट भरण्याची चिंता करण्याची काय गरज? देवा श्रुती देखील पापपुण्य सांगतच आटल्या व शास्त्राला देखील तुझा ठाव आजुन लागला नाही. विधीने सिद्ध सा�
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
