Skip to content
संसाराचें नाहीं भय – संत चोखामेळा अभंग – १०७
संसाराचें नाहीं भय ।
आम्हां करील तो काय ।
रात्रंदिवस पाय ।
झालों निर्भय आठवितां ॥१॥
आमुचें हें निजधन ।
जोडियेले तुमचे चरण ।
आणि संतांचें पूजन ।
हेंचि साधन सर्वथा ॥२॥
कामक्रोधादिक वैरी ।
त्यांसी दवडावे बाहेरी ।
आशा तृष्णा वासना थोरी ।
पिडिती हरी सर्वदा ॥३॥
आतां सोडवी या सांगासी ।
न करीं पांगिला आणिकांसी ।
चोखा म्हणे ह्रषिकेशी ।
अहर्निशीं मज द्यावें ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
संसाराचें नाहीं भय – संत चोखामेळा अभंग – १०७
