अनामिक त्यासी पुसे – संत जनाबाई अभंग – २३७
अनामिक त्यासी पुसे ।
तुमचें भोजनाचें कैसें ॥१॥
कर संपुष्ट जोडुनी ।
राव विनवी मधुर वचनीं ॥२॥
जेणें निघे तुमचें काम ।
राखा माझाही स्वधर्म ॥३॥
नृपा दिलें कोरें अन्न ।
सुखें करावें भोजन ॥४॥
धान्य घेऊनियां करीं ।
राव आला गंगातीरीं ॥५॥
स्नान संध्या नेम सारी ।
राजा स्वयंपाक करी ॥६॥
गाय अग्नीचा पैं ग्रास ।
ठाव वाढिला धर्मास ॥७॥
ग्रास घालावा वदनीं ।
आला विश्वामित्र मुनी ॥८॥
बैसावें जों भोजनासी ।
अकस्मात पावे ऋषी ॥९॥
एक भाग भक्षियेला ।
दुजा राजाचा उचलिला ॥१०॥
तृप्त होवोनि ऋषेश्वर ।
उठे देउनी ढेंकर ॥११॥
पदर कसुनी कटासी ।
सदा सादर सेवेसी ॥१२॥
निराहार शक्तिहीन ।
दिसे जैसा रंक दीन ॥१३॥
ऐसा छळी प्रतिदिनीं ।
म्हणे नामयाची जनी ॥१४॥