आंधळ्याची काठी – संत जनाबाई अभंग – ९४
आंधळ्याची काठी ।
अडकली कवणें बेटीं ॥१॥
माझिये हरणी ।
गुंतलीस कोणे रानीं ॥२॥
मुकें मी पाडस ।
चुकलें भोवें पाहें वास ॥३॥
तुजवीण काय करुं ।
प्राण किती कंठीं धरूं ॥४॥
आतां जीव जाऊं पाहे ।
धांव घालीं माझे आये ॥५॥
माझी भेटवा जननी ।
संतां विनवी दासी जनी ॥६॥