संसार दुःखमूळ हे तव – संत माणकोजी बोधले अभंग
संसार दुःखमूळ हे तव भव सबळ ।
यालागी भुलो नको । चित्ती धरा गोपाळ ॥१॥
आरे सावध होई आता । तोडी भवमूळ व्यथा ।
सद्गुरूसी शरण जाई । कृपा करील रे आता ॥२॥
आरे माया कठिन भारी। घाली दुःखाचे घरी ।
दुःख हे सोसवेना । चढे विखाची लहरी ॥३॥
अरे सुख जरी भोगिसील तरी ।
जवळिच आहे विश्वास न धरिसी वरि सांगोन काये ॥४॥
सार्थक करिसील सांगतो वचन ।
दृढ चित्ती धरी तुज विठोबाची जाण ॥ ५॥
बोधला म्हणे जना का रे हित विचाराना ।
विठाई माऊली देते प्रेमाचा पान्हा ॥६॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.