संत निळोबाराय (कीर्तनपर)

१०७७

आतां अवघे हरिचे जन । करा हो चिंतन नामाचें ॥१॥

देव नुपेक्षील सर्वथा । करा कथा कीर्तनें ॥२॥

टाळ मृदंग लावा भेरी । नाचा गजरी हरिनामें ॥३॥

निळा म्हणे वैकुंठवासी । येती भेटीसी तुमचीये ॥४॥

१०७८

आवडोनी रुप मनीं ॥३॥ धरिले वदनीं हरिनाम ॥१॥

त्याचें सांग झाले सफळ । आलियाचें फळ नरदेहा ॥२॥

रुचला संतसमागम । आपुलिया धर्म कुळाचा ॥३॥

निळा म्हणे भगवत्कथा । गातां ऐकतां निज मोक्ष ॥४॥

१०७९

ऐकतां श्रवणीं परमानंद । उपमर्दे कंद मायेचा ॥१॥

घोशगजरें गजें वाचा । जो श्रुतिशास्त्राचा गुह्यार्थ ॥२॥

परम रसाळ मधुराक्षरें । चालती सुस्वरें हरिभजनें ॥३॥

निळा म्हणे सुमंगळ। ऐश्वर्य कल्लोळ प्रेमाचे ॥४॥

१०८०

कथाश्रवणें उपजे विरक्ति । कथाश्रवणें वाढे शांति । कथाश्रवणें परमानंद प्रप्ति । कथा श्रवणें ॥१॥

पापी उध्दरती । कथा श्रवणें उपाधी तुटे । कथाश्रवणें भवाब्धि आटे । कथाश्रवणें सच्चिदानंद भेटे । समुळ तुटे मायाजाळ ॥२॥

कथाश्रवणें स्वरुप स्थिति । कथाश्रवणें विषय समाप्ती ॥३॥

कथाश्रवणें मीपण नुरे । कथाश्रवणें अभिमान विरे । कथाश्रवणें कल्पनाहि चुरे । ब्रम्ह साक्षात्कारें भेटिसी ये ॥४॥

निळा म्हणे प्रथम पायरी । हरिकथा श्रवण मनन वरी । निजघ्यासें  आत्मया हरी । भेटीजे निर्धारी साक्षात्कारें ॥५॥

१०८१

कथा श्रवणें स्वरुप सिध्दी । लागे समाधि सात्विका ॥१॥

ऐसा लाभ जोडे जोडी । बैसतां आवडे हरिकथे ॥२॥

कथा श्रवणें परिहार दोषां । होताति पाशमुक्त पापी ॥३॥

निळा म्हणे हरिकथा श्रवण । करी बोळवण जन्ममृत्या ॥४॥

१०८२

कथाश्रवणें विरक्ति जोडे । निजशांती वाढे उल्हासें ॥१॥

कथाश्रवणें परमानंद । प्रगटे स्वानंद निज ह्रदयीं ॥२॥

कथाश्रवणें उपाधी तुटे । भवाब्धी आटे नि:शेष ॥३॥

निळा म्हणे कथाश्रवणें । हरती मरणें जन्म जरा ॥४॥

१०८३

कर्मे वांटिलीं चहूं वर्णा । क्षत्रिय वैष्य आदि ब्राम्हणा । वेदपुरुषा नारायणा । गुणविवंचना तुज हातीं ॥१॥

यज्ञ षटकर्मे ब्राहमाणांसी । क्षात्रदान क्षत्रियांसी । कृषीगोरक्षवाणिज्य वैश्यासी । सेवा शूद्रासि याचिते ॥२॥

नामें स्तोत्रें स्त्रियांदिकांसी । सेवा वांटिली अधिकारेंसी । संतसनकादिक योगियांसी । स्वानुभव सिध्दांत दिधले ॥३॥

कथा कीर्तन सकळ लोकां । आधिलांपासुनि अनामिकां । तरणोपाय विश्वव्यापका । केला नेटका विधिमागें ॥४॥

निळा म्हणे ऐसियापरी । कृपा करुनियां श्रीहरी । जीव तारिले भवसागरीं । भक्तकैवारी म्हणोनियां ॥५॥

१०८४

कीर्तन केलें ब्रम्हानंदे । ध्रुव प्रल्हादें एकनिष्ठ ॥१॥

तयां केलें सुखसंपन्न । त्रैलाक्यीं मान वाढवुनी ॥२॥

तैसेचि शुक नारदमुनी । पावले कीर्तनीं समाधिसुख ॥३॥

निळा म्हणे बहुतां संतां । कीर्तन अव्दैता मेळविलें ॥४॥

१०८५

कीर्तनरगें जे जे । ते ते सहजें हरिप्रीय ॥१॥

येर मुमुक्ष्रू जे जे होती । कीर्तनें पावती ते लाभा ॥२॥

महा अनुष्ठान हरिची कथा । नित्य जोडतां सुखप्राप्ती ॥३॥

निळा म्हणे कैवल्यपद । पावती अभेद हरिकीर्ति ॥४॥

१०८६

कीर्तनाची आवडी मोठा । धांवे पाठीं वेष्णवा ॥१॥

जेथें होती नामघोष । नाचें उदास ते ठायां ॥२॥

ऐकोनियां आपुली कीर्ति । सुखें जगपती सुखावें ॥३॥

निळा म्हणे टाळिया छंदे । डुले आनंदे सुप्रेमें ॥४॥

१०८७

किर्तनाचा घोष गजर । ऐकतां अपार उध्दरले ॥१॥

ऐसे किती सांगावे ते । कीतनें सरते वैकुंठी ॥२॥

आदिकरुनी स्त्रिया बाळें । कीर्तनकल्लोळें हरिपदीं ॥३॥

निळा म्हणे श्रोते वक्ते । एकात्मतेतें पावले ॥४॥

१०८८

कीर्तनें धुवट केलें लोकां । दोष कळंकापासुनी ॥१॥

टाळिया हरिनामाच्या घोषें । पळती त्रासे कलिमल ॥२॥

स्वानुभवें वेधल्या वृत्ती । श्रोतेहि होती चतुभुर्ज ॥३॥

निळा म्हणे श्रोते वक्ते । एकात्मतेतें पावले ॥४॥

१०८९

केला जिहीं नामपाठ । तयां वैकुंठ मोकळें ॥१॥

न साधे जें योगयागें । कथाप्रसंगे सुलभ तें ॥२॥

कीर्तनाचे घोष जेथें । होती तेथें हरि उभा ॥३॥

निळा म्हणे सुलभ ऐसें । आन साधनचि नसे कलियुगीं ॥४॥

१०९०

कोणाचीहि न धरुनी आशा । भजावें जगदीशा कीर्तनें ॥१॥

मग तो कृपेचा सागर । उतरील पार भवसिंधू ॥२॥

तोडूनियां ममता जाळ । करील कृपाळ वरी कृपा ॥३॥

निळा म्हणे आवडी त्यासी । कीर्तनापाशी तिष्ठतु ॥४॥

१०९१

चर्‍हाटिया दंतकथा । माजी अनर्था कारण ते ॥१॥

शुध्द भावें हरि कीर्तन । करितां जनार्दन संतोषे ॥२॥

चातुर्यवाणी रंजवण । थित्या खंडण प्रेमाचें ॥३॥

निळा म्हणे घडती दोष । निंदा उपहास इतरांचे ॥४॥

१०९२

जेणें कीर्तनीं धरिली निष्ठा । झाला वरिष्ठा तो ॥१॥

पहा प्रल्हाद दैत्यवंशी । झाला देवासी परम पूज्य ॥२॥

नामा शिंपी विष्णुदास । यवन कबिरास बहुमान ॥३॥

निळा म्हणे कीर्तनरंगी । रंगले जगीं धन्य झाले ॥४॥

१०९३

जो जो काळ कीर्तनीं जाय । तो तो हाय सार्थक ॥१॥

घटिका पळही न वचे वांयां । चुकवी आपायापासुनी ॥२॥

न लगे जन्मांतरा येणें । पुढती मरणें मागुती ॥३॥

निळा म्हणे ऐसा निका । उपाय नेटका सकळांसी ॥४॥

१०९४

देखोनियां संतमेळा । कीर्तन सोहळा धांव घाली ॥१॥

ऐकावया आपुलीं नामें । गुणसंभ्रमें नित्य नवे ॥२॥

बैसोनियां प्रेम वांटी । नाचे परवडी मग सवें ॥३॥

निळा म्हणे आपुल्या सुखें । वांटी हारिखें भुक्ति मुक्ति ॥४॥

१०९५

धन्यरुप झाला काळ । करितां कथा गदारोळ ॥१॥

आजि पोखल्या आयणी । प्रेमसुखाचिया जेवणीं  ॥२॥

होउनी ठेला दिव्यरुप । पुण्य निरासेनियां पाप ॥३॥

निळा म्हणे निमग्नता । झाली मन बुध्दि चित्ता ॥४॥

१०९६

नारद वैष्णवांचा शिरोमणी । नाचे कीर्तनीं सर्वदा ॥१॥

देवोचि त्याची पूजा करी । आणि नमस्कारी भेटतां ॥२॥

दैत्यां घरीं बहुमान त्याचा । ऐसा कीर्तनाचा बडिवार ॥३॥

निळा म्हणे तिहीं लोकांत । कीर्तनें विख्यात हरिभक्त ॥४॥

१०९७

नित्यानंदे घोषें करितां हरीचें कीर्तन । श्रोते आणि वक्ते होती परम पावन ॥१॥

आणिकहि लोक तरती त्यांच्या सहवासें । भाळया भोळया भाविकांसी लाभ अनायासें ॥२॥

जेथें नित्य नामघोष टाळिया गजर । तेथें रंगी नृत्य करी रुक्मिणीवर ॥३॥

निळा म्हणे तोचि प्रसन्न होउनी दासासी । भुक्ति आणि मुक्ति ठेवी त्यांच्या सहवासीं ॥४॥

१०९८

पाहोनियां हरिकीर्तन । होती प्रसन्न देव तुम्हा ॥१॥

संनकादिक येती भेटी । कथा गोमटी ऐकावया ॥२॥

संत महंत येउनी पुढें । बैसती गाढे कीर्तनीं ॥३॥

निळा म्हणे पांडुरंग । रंगी रंग मेळचीन ॥४॥

१०९९

भवरोगें जे पिडले लोक । तिहीं आवश्यक सेवावें ॥१॥

महा मात्रा हरिकीर्तन । उरलें रसायन निज निगुतीं ॥२॥

मागें बहुतां गुणसी आलें । आरोग्यचि ठेविलें करुनियां ॥३॥

निळा म्हणे सांगता फार । होईल विस्तार नामें त्यांची ॥४॥

११००

लोंढा आला सात्विकचा । पूर अदभूत या प्रेमाचा ॥१॥

तेणें लागती वोसाणें । स्वानंदचि नामस्मरणें ॥२॥

मनोमीन तळपताती । गोड अर्थातें कवळिती ॥३॥

निळा म्हणे उभय तीरें । श्रोते वक्ते निर्मळ नीरें ॥४॥

११०१

वैराग्याचा मेरु तो गोरा कुंभार । तोडियले कर आणेसाठीं ॥१॥

महाव्दारीं कथा श्रवण करितां । टाळी वाजवितां निघती नवे ॥२॥

तुम्ही देवा कृपादृष्टी अवलोकिला । ह्रदयीं तो धरिला प्रीतिकरीं ॥३॥

निळा म्हणे तुम्हां दासाचा अभिमान । अवतार म्हणूवन धरणें लागे ॥४॥

११०२

शिंपी सोनार चांभार । ब्रम्हणादि नारी नर ॥१॥

हरीच्या कीर्तनें हरीचे भक्त । होऊनि ठेले जीवन्मुक्त ॥२॥

सुतार कुंभार यवन । अंत्यजादी हीन जन ॥३॥

निळा म्हणे क्षेत्री शूद्र । वैश्यहि पावले मुक्तिपद ॥४॥

११०३

श्रवण कथेचें सादर । करिती नर सभाग्य ते ॥१॥

सुख पावोनियां विश्रांती । मोक्षपदां जाती सुखरुप ॥२॥

अगाध महिमा भगवदगुणीं । संत पुराणीं गर्जती ॥३॥

निळा म्हणे हरिचें नाम । सकळां भस्म करी पापा ॥४॥

११०४

श्रीहरिच्या संकीर्तनें । तुटलीं बंधनें बहुतांची ॥१॥

होऊनियां उपरती । राजा परीक्षिती उध्दरला ॥२॥

कीर्तनें नारद मुक्त शुक । आणि सनकादिक प्रल्हाद ॥३॥

निळा म्हणे हरीची कथा । एकात्मता देवाभक्तां ॥४॥

११०५

सांगो जातां न कळे वाचा । महिमा कथेचा अपार ॥१॥

श्रवणें पठणें हरिची कीर्ती । नाना याति उध्दारल्या ॥२॥

चतुष्पदें श्वानसूकरें । श्रवणवदारें मुक्ति त्यां ॥३॥

निळा म्हणे कीटक पक्षां । कीर्तनें वृक्षा हरिप्राप्ती ॥४॥

११०६

सांडूनि गुणदोषांची मात । करावा संघात संतांचा ॥१॥

साधकां हे सुगम वाट । वस्ती वैकुंठ पावावया ॥२॥

नित्य करितां हरीचीं कथा । दोषा दुरिता संहार ॥३॥

निळा म्हणे धरिल्या चित्तीं । भाविकां लाभती स्वानुभाव ॥४॥

११०७

सुखें भिक्षा मागोन खावें । हरीचें करावें कीर्तन ॥१॥

कलियुगीं हें साधन सार । भवसिंधू पार पाववितं ॥२॥

नेघोनियां गुणदोष । करावें घोष हरिनामें ॥३॥

निळा म्हणे सुगम सिध्दी । तुटती उपाधी सकळही ॥४॥

११०८

सोहळा तो देखोनियां । लागती पाया मोक्ष मुक्ति ॥१॥

जये रंगीं नाचे हरी । कीर्तनगजरीं सत्संगें ॥२॥

तेथें कोण पाड येरा । साधनसंभारा तर्कवादा ॥३॥

निळा म्हणे योगायाग । ठाकती मृग आरोगुनी ॥४॥

११०९

हरीची कथा अमृतरस । गोड ग्रास नामावळी ॥१॥

तेणें करुं सर्वदा तृप्ती । क्षुघे निवृत्ती तृषेची ॥२॥

अजर अमर होते काया । अविदया माया निरसोनी ॥३॥

निळा म्हणे कीर्तनीं सिध्दी । लाभे समाधी हरिभक्तां ॥४॥

१११०

हरीचें मनोहर कीर्तन । हेंचि साधन कलियुगीं ॥१॥

नको आणिकां मतांतरी । पडो भवसागरीं वहावसी ॥२॥

निश्चयाचें उत्तर हेंचि । करावी हरीची हरीभक्ती ॥३॥

निळा म्हणे ऐसें कानीं । सांगितले येऊनि गुरुदेवें ॥४॥

११११

संतोषतरुचें हें फळ । आलें रसाळ पक्कदशे ॥१॥

सेविती ते तृप्त होती । ब्रम्हता पावती सनातन ॥२॥

रुची ऐसें आवडे तया । विरक्ता संसारिया सुखदाते ॥३॥

निळा म्हणे श्रवणपुटीं । लावितांचि पुष्टीकारक ॥४॥

१११२

पतना न्यावें जिहीं दोषीं । कीर्तनीं तयांसी हा रस ॥१॥

जैसें बीज भाजल्याअंतीं । नुगवेचि शेतीं पेरिल्य ॥२॥

तैशीं जळती कर्माकर्मे । एका हरिनामें गर्जतां ॥३॥

निळा म्हणे श्रोता वक्ता । होती उभयतां शुचिर्भूत ॥४॥

१११३

भूतीं उपद्रव दिधला । ताडिला अथवा निस्तेजिला । तेणें चित्ती दाहो जाला । अधिभौतिक बोलिला तो ताप ॥१॥

देहीं प्रगटे रोगव्याधी । तेणें आहाळली तापे बुध्दी । लोळे न पुरे दु:खावधी । आध्यात्मिक त्रिशुध्दि तो ताप ॥२॥

दैवें अतिवृष्टि का अनावृष्टि । रजीकें लुटिलें जाला कष्टी । आगीनें जळतां नावरें संकटीं । तो अधिदैव ताप बोलिजे ॥३॥

ऐसे त्रिविधताप सत्संगती । विवकेश्रवणें विलया जाती । म्हणोनि कीर्तनी बुध्दिमंतीं । आवश्य श्रवणार्थी बैसावें ॥४॥

निळा म्हणे होईल लाभ । ब्रम्हानंदा निघती कोंभ । प्रसन्न होउनी पद्मनाभ । शीतळ करील सर्वार्थीं ॥५॥

---

संत निळोबाराय गाथा । संत निळोबाराय अभंग । निळोबा अभंग । निळोबा गाथा । सर्व गाथा । निळोबाराय माहिती । पिंपळगाव मंदिर निळोबाराय । sant nilobaray gatha | sant nilobaray abhang | niloba abhang | niloba gatha | sarv gatha | nilobaray mahiti | nilobaray mandir pimpalgav | कीर्तनपर |

तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .