संत निळोबाराय (संतकृपेनें प्राप्त झालेल्या स्थिती-संबंधानें जनांपाशीं व संतांपाशीं उद्गार)

१४५१

अवघ्याचि संपत्ती आलीया घरा । तुमचिया दातारा आगमनें ॥१॥

शीतळ झालों पावन झालों । तुमचिया लागलों चरणांसी ॥२॥

धरिलीया जन्माचें सार्थक झालें । तुम्हीं अवलोकिलें म्हणोनियां ॥३॥

निळा म्हणे धरिलें हातीं । जेव्हांचि संतीं तुम्हीं मज ॥४॥

१४५२

आईका हो संत तुम्ही मुनेश्वर । माझिये निर्धार अंतारींचा ॥१॥

विठोबावांचूनि न मनींचि दैवत । न धरी माझें चित्त भाव कोठें ॥२॥

काय मतांतरें करुं ते साधनें । हरीनामकीर्तनें वांचूनियां ॥३॥

निळा म्हणे न लगे वायूची धारण । तत्वसंख्या कोण कामा आली ॥४॥

१४५३

उपायाच्या करितां श्रेणी । परि जेथ कोणी न पवेचि ॥१॥

तया पावविलों ठायां । संतीं करुनियां निज कृपा ॥२॥

ज्याचे प्राप्ती लागीं योगी । धांवती मागीं सुषुम्नेच्या ॥३॥

निळा म्हणे सिध्द मुनीं । ज्यांतें अनुदिनीं चिंतिती ॥४॥

१४५४

उत्तीर्ण त्यांचे काय व्हावें । न कळे भावें वंदितों ॥१॥

जीव पायीं ठेवूं म्हणे । लटिकेपणें तो मिथ्या ॥२॥

देह मांस चर्म हाडें । अर्पिता अपाडें नैश्वर तीं ॥३॥

निळा म्हणे चरणीं माथा । ठेवूं आतां संतांचिये ॥४॥

१४५५

उत्तीर्ण त्याचें नव्हिजे आतां । जिवही अर्पितां थोडाची ॥१॥

ओंवाळूनि सांडूं काया । वरुनी पायां संतांच्या ॥२॥

मायबापा काय दयावें । कैसें व्हावें उताराई ॥३॥

निळा म्हणे ज्यांची कृपा । जन्म खेपा निवारी ॥४॥

१४५६

उत्तम संचित होतें गांठीं । तेणेंचि या भेटी संतांसवें ॥१॥

सुकृतासी आलीं फळें । भावबळें लगटोनी ॥२॥

त्याच्या भाग्या आले भाग्य । लाधले संग संतांचा ॥३॥

निळा म्हणे पूर्णते आले । जिहीं या सेविलें संतचरणा ॥४॥

१४५७

ऐसा संतांच उपकार । काय मी पमार आठवूं ॥१॥

करुनियां अनुमोदन । दिधलें वचन अभयाचें ॥२॥

म्हणती करीं नामपाठ ॥ न करीं खटपट यावीण ॥३॥

निळा म्हणे कृपावंत । करिल सनाथ श्रीहरी ॥४॥

१४५८

कोठें फावो येतां मग । निश्चळ ऐसा हा प्रसंग ॥१॥

आजि संतसंगगुणें । हरिचीं नामें उच्चारणें ॥२॥

अनायासेंचि कथा कीर्ति । जोडली याचि संगती ॥३॥

निळा म्हणे फळोन्मुख । झालें परमार्थिक सुख ॥४॥

१४५९

कृपा केली संतजनीं । लाविलों भजनीं श्रीहरीच्या ॥१॥

नाहीं तरी जातों वायां । लक्ष भोगावया चौर्‍यांयशीं ॥२॥

आणिकां साधनीं गुंताचि पडतां । अभिमान वाढतां नित्य नवा ॥३॥

निळा म्हणे धांवणें केलें । सुपंथें लादिलें नीट वाटें ॥४॥

१४६०

खाती आपण जें जेविती । तेंचि आणिकांही वाढिती ॥१॥

आजि बहुता भाग्यें भेटी । झाली चरणीं पडली मिठी ॥२॥

नाहींचि आम्हांसी वंचिलें । निज गुज अवघेंचि आपुलें ॥३॥

निळा म्हणे कृपावंत । केलें अनाथा सनाथ ॥४॥

१४६१

जिकडे जिकडे भासे रवी । प्रभा नीच नवी सांगातें ॥१॥

तैसें केलें माझें वाचें । तुम्हीं सामार्थ्याचें बोलणें ॥२॥

उजळिल्या दाहीं दिशा । करुनी प्रकाशा निजबोधें ॥३॥

निळा म्हणे सत्या चाली । वाट दाविली तुम्हीं ते ॥४॥

१४६२

धन्य काळ आजिचा दिवस । हरिचे दास भेटले ॥१॥

दंडवत घालीन पायां । करीन काया कुरवंडी ॥२॥

पाप ताप दैन्य गेलें । येथुनी पाउलें देखतां ॥३॥

निळा म्हणे पावलों फळ । केलिया निर्मळ सुकृतातें ॥४॥

१४६३

धन्य झालों कृपा केली । भेटी दिधलीं अवचिती ॥१॥

सांभाळिलें तुम्ही संती । केल्या आर्ती परिपूर्ण ॥२॥

मी तो दीन तुमचा रंक । घातली भीक अभयाचि ॥३॥

निळा म्हणे न भेणें आतां । सन्मुख येतां किळिकाळ ॥४॥

१४६४

नव्हती माझे फुकट बोल । जाणे विठ्ठल  सत्य मिथ्या ॥१॥

संतकृपेची हे जाती । ओघेंचि चालती अक्षरें ॥२॥

कैंची मती बोलावया । ठायींचि पायां विदित तें ॥३॥

निळा म्हणे बाहेरी आलें । होतें सांठविलें ह्रदयीं जें ॥४॥

१४६५

न वजों यावरी आतां कोठें । सांडुनि चरण हे गोमटे ॥१॥

जोडलें ते भाग्ययोगें । येणे काळें संतसंगें ॥२॥

दुभिन्नले वरुषोनी वरी । प्रेमअमृताच्या धारीं ॥३॥

निळा म्हणोनी सांठी । केली जिवें देउनी मिठी ॥४॥

१४६६

निज सायासें जोडुनी । होतें निक्षेपुनी ठेविलें ॥१॥

तेंचि दिधलें माझया हातीं । आजीं संतीं कृपादान ॥२॥

कल्पादीचें पुरातन । जें महा धन परमार्थिक ॥३॥

निळा म्हणे पोटा आलों । म्हणोनि झालों अधिकारी ॥४॥

१४६७

नेणोनिया आपपर । होतें सुकर निक्षेपींचें ॥१॥

तेणें हातीं धरोनिया । संतीं ठाया पावविलों ॥२॥

विटेवरी दाविलें धन । होतें पोटाळून महर्षी ज्या ॥३॥

निळा म्हणे बैसला ध्यानीं । ज्याचिये चिंतनीं सदाशिव ॥४॥

१४६८

परम सुखाचा सुकाळ । चित्तीं वसे सर्वही काळ ॥१॥

ऐसें केले कृपादान । तुम्हीं मनातें मोहुन ॥२॥

जिवा पैलाडिये खुणे । पावविलें सामथ्यें गुणें ॥३॥

निळा म्हणे ऐसे किती । उपकार वानूं पुढतोपुढतीं ॥४॥

१४६९

पूर्ण केला पूर्ण केला । पूर्ण केला मनोरथ ॥१॥

घरा आले घरा आले । घरा आले कृपाळू ॥२॥

सांभाळिलें सांभाळिलें । सांभाळिलें अनाथा ॥३॥

केला निळा केला निळा । केला निळा पावन ॥४॥

१४७०

पूर्वार्जित होतें पुण्य । तेणें हे चरण आतुडलों ॥१॥

आतां सुखा नाहीं उणें । इहलोकीं भोगणें परत्रींचें ॥२॥

ऐशिया सुखा पात्र केलें । तुम्हीं अवलोकिलें कृपादृष्टीं ॥३॥

निळा म्हणे पूर्ण काम । पावलों संभ्रम सुखाचा ॥४॥

१४७१

ब्रम्हानंद मुसावला । अंगी बाणला आविर्भावो ॥१॥

संतवचनामृतें तृप्ति । झाली विश्रांति इंद्रियां ॥२॥

मन बैसलें ऐक्यासनीं । निश्चळ आसनीं सुखाचिये ॥३॥

निळा म्हणे लाभ ऐसा । जोडे सरिसा संतसंगे ॥४॥

१४७२

बोलिले शब्द निश्चयाचें । प्रतीति साचे आले ते ॥१॥

माझा मजचि परिचय झाला । संती दाविला हितार्थ ॥२॥

निमिषमात्रें सावध केलें । आपुलिये लाविलें निजसेवें ॥३॥

निळा म्हणे उपकार त्यांचा । सहस्त्र वाचा न वर्णवे ॥४॥

१४७३

भाग्याची उजरी । दिसे यावरी वोडवली ॥१॥

म्हणोनियां कृपावंत । झाले संत मायबाप ॥२॥

पाचारुनी देत मोहें । प्रेमपेहे पाजिती ॥३॥

निळा म्हणे सांगती कानीं । माझें मजलागुनी स्वहित ॥४॥

१४७४

भाग्य माझें उभें ठेलें । संती दाविलें निधान ॥१॥

आतां उणें कोठें कांही । न पडे ठायीं भरलेंसें ॥२॥

जेथें पाहे तेथें आहे । न पाहतांही राहे कवळुनी ॥३॥

निळा म्हणे व्यापुनी अंतरी । गगनाही बाहेरीं तेंचि दिसे ॥४॥

१४७५

भोळा देव । दाखविला आम्हां केला सन्मुख ॥१॥

पंढरियें विटेवरीं । उभा व्दारीं पुंडलिका ॥२॥

संती केला परोपकार । आम्हां उध्दार दीनांचा ॥३॥

निळा म्हणे जवळी नेलें । हातीं दिलें निरवुनी ॥४॥

१४७६

मज तों सांभाळिलें संती । धरिलें हातीं दीन म्हणुनी ॥१॥

सांगतां नये विश्वास लोकां । बाधी अशंका ज्याची त्या ॥२॥

मी तों बोलें त्याचिया सत्ता । पुढें विचारितां कळेल ॥३॥

निळा म्हणे जुनाट नाणें । नव्हे हें उणें पारखितां ॥४॥

१४७७

मायबाप उत्तीर्ण होणें । न घडे देणें अपत्या ॥१॥

जरी लक्ष जोडी दिली । ॥२॥

जैसा आत्मा विश्व प्रसवे । तेणें त्या व्हावें उत्तीर्ण के ॥३॥

निळा म्हणे शुध्द भावे । चरणा जावें लिगटोनी ॥४॥

१४७८

मी तों संतांचें पोसणें । देती समयीं तेंचि खाणें ॥१॥

अवघी चुकली जाचणी । उण्यापुयाची सोसणी ॥२॥

करुं सांगितलें काज । चिंता दवडूनियां लाज ॥३॥

निळा म्हणे फिटली खंती । जिणें मरणें त्यांचे हातीं ॥४॥

१४७९

मी ज्या बोलिलों निगुती । संतकृपेच्या त्या युक्ती ॥१॥

येरवीं हें काय जाणें । प्रसादाचें करणें त्यांचिया ॥२॥

छायाचित्र नाचवितां । प्रकाशितां दिप त्यासी ॥३॥

निळा म्हणें माझे कर्म । जाणती वर्म ते संत ॥४॥

१४८०

लेवविले अळंकार  केलें थोर वाढवुनी ॥१॥

आपुली दृष्टी निववितां । मी तो नेणतां लळेवाड ॥२॥

गोड घांस मुखीं भरा। जेविता पाचारा आवडी ॥३॥

निळा म्हणे शिकवा बोलों । पुढें चालों आपणा ॥४॥

१४८१

होतें तैसें पांई केलें निवेदन । अंतरलों दीन बहुत होतों ॥१॥

संबोखून केले समाधान चित्ता । वोगरुनि भाता प्रेमरस ॥२॥

नामरत्नमणी करुनि भूषण । अळंकारीं मंडण माळा दिली ॥३॥

निळा तेणें सुखें झाला निरामय । नामीं नाम सोये निमग्नता ॥४॥

१४८२

कृपा केली संतजनीं । अर्थ दाविले उघडुनि ॥१॥

तेचि प्रगट केलें आतां । नाहीं बोलिलों मी स्वतां ॥२॥

नेणों काय केलें संतीं । माझी चेतवुनियां मती ॥३॥

निळा म्हणे वोढावारा । नाहीं तोंडा ना अक्षरा ॥४॥

---

संत निळोबाराय गाथा । संत निळोबाराय अभंग । निळोबा अभंग । निळोबा गाथा । सर्व गाथा । निळोबाराय माहिती । पिंपळगाव मंदिर निळोबाराय । sant nilobaray gatha | sant nilobaray abhang | niloba abhang | niloba gatha | sarv gatha | nilobaray mahiti | nilobaray mandir pimpalgav |संत निळोबाराय (संतकृपेनें प्राप्त झालेल्या स्थितीसंत निळोबाराय (संतकृपेनें प्राप्त झालेल्या स्थितीसंत निळोबाराय (संतकृपेनें प्राप्त झालेल्या स्थिती

तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .