आतां मी पुसेन तें – संत निळोबाराय अभंग – २६६
आतां मी पुसेन तें सांगा रे उमाणें ।
तुम्ही आलेती कोठुनी जाणें कोठें ॥१॥
मग विचारती गोवळ म्हणती नेणों मूळ ।
ऐसेचि आम्ही आढळ दास तुझे ॥२॥
म्हणतो नंदाच्या पोसण्या ।
दारसुण्या दासाच्या ॥३॥
जेथूनि तुझें येणें तेथुनि आमुचें जीणें ।
जाशील तेव्हां जाणें तुजचि संगे ॥४॥
निळा म्हणे ऐकोनियां संतोषले हरी ।
म्हणती यारे यावरी खेळ खेळों ॥५॥