वाघें उपदेशिला कोल्हा – संत तुकाराम अभंग – 1102
वाघें उपदेशिला कोल्हा । सुखें खाऊं द्यावें मला॥१॥
अंतीं मरसी तें न चुके । मज ही मारितोसी भुके ॥ध्रु.॥
येरू म्हणे भला भला । निवाड तुझ्या तोंडें जाला ॥२॥
देह तंव जाणार । घडेल हा परउपकार ॥३॥
येरू म्हणे मनीं । ऐसें जावें समजोनि ॥४॥
गांठी पडली ठका ठका । त्याचे वर्म जाणे तुका ॥५॥
अर्थ
एकदा वाघाने एका कोल्ह्याला असा उपदेश केला की, अरे मला फार भूक लागली आहे त्यामुळेच तुला मी खावे असे मला वाटत आहे .तरी तू मला सुखाने तुला खाऊ दे .तुला मरण काही चुकणार नाही मग तू मला तरी मला का उपाशी मारतोस ?ते ऐकून कोल्हा त्याला म्हणतो की अरे तू म्हणतो ते अगदी योग्य आहे आणि ते मला पटले देखील पण तू तुझ्या तोंडाने असा निवड करतो आहेस की माझ्यावर उपकार कर, मला खाण्याची इच्छा तुला झाली आहे पण तू जर मला सोडून दिले तर तुला परोपकार करण्याचे पुण्य मिळेल त्यामुळे तूच सांगितलेला हा निर्णय तूच समजून घे म्हणजे झाले .तुकाराम महाराज म्हणतात एका ठकाला दुसऱ्या ठका ची गाठ पडली तर ते एकमेकाला कसा स्वार्थी उपदेश करतात ते मला माहित आहे.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
वाघें उपदेशिला कोल्हा – संत तुकाराम अभंग – 1102
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
