जीव खादला दैवते – संत तुकाराम अभंग – 653
जीव खादला दैवते । माझा येणें महाभूतें । झोंबलें निरुतें । कांहीं करितां न सुटे ॥१॥
आतां करूं काय । न चले करितां उपाय । तुम्हां आम्हां सये । विघडाविघड केली ॥ध्रु.॥
बोलतां दुश्चिती । मी वो पडियेलें भ्रांती । आठव हा चित्तीं । न ये म्हणतां मी माझें ॥२॥
भलतेचि चावळे । जना अवघिया वेगळे । नाठवती बाळें । आपपर सारिखें ॥३॥
नका बोलों सये । मज वचन न साहे । बैसाल त्या राहें । उग्या वाचा खुंटोनी ॥४॥
तुम्हां आम्हां भेटी । नाहीं जाली जीवेंसाठी । तुका म्हणे दृष्टी । पाहा जवळी आहे तों ॥५॥
अर्थ
व्दैत रुपी बुद्धीला अव्दैत रूपी बुद्धी म्हणते ,महाभूत रूपी विष्णू दैवताने माझा जीव खाल्ला आहे अशाप्रकारचे भूत माझ्या अंगाला लागले आहे ते काही केल्या माझ्या शरीराला सोडत नाही. ते भूत काही केल्या माझ्यापासून वेगळेच होत नाही त्याच्यापुढे काही उपायही चालत नाही.या महाभूताने तुझा(व्दैतबुद्धे) व आमचा विघडा विघड केला म्हणजे वियोग केला आहे.असे बोलताना अरे मी भ्रांतीत पडलो मला मी म्हणण्याचे सुद्धा भान राहिले नाही.मी भलतेच बरळतो आहे.लोकांपासून मी वेगळा झालो आहे,मला माझे मुल बाळ काही आठवत नाही.सये(व्दैतबुद्धे) तू मुळीच बोलू नको कारण मला एक शब्दही सहन नाही.वाचा खुंटोनी(बंद)करून ज्यांना इथे बसायचे असेल त्यांनी राहावे. तुकाराम महाराज म्हणतात तुझी व माझी भेट यापुढे होणारच नाही.तुम्ही निट पहा,माझा जीवच हरी रूप झाला आहे हरी माझ्या नेहमी दृष्टी जवळ आहे हे तुम्हाला दिसून येईल.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
जीव खादला दैवते – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
