देवें देऊळ सेविले – संत तुकाराम अभंग – 1609
देवें देऊळ सेविले । उदक कोरडेचि ठेविले ॥१॥
नव्हे मत गूढ उमानें कांहीं । तूं आपणापें पाहीं ॥ध्रु.॥
पाठें पूर वोसंडला । सरिता सागर तुंबोनि ठेला ॥२॥
वांजेघरीं बाळ तान्हा । एक बाळी दों कानां ॥३॥
तुका म्हणे पैस । अनुभविया ठावा गोडीरस ॥४॥
अर्थ
हा देव आपल्या देहरूपी देवळामध्ये राहतो व आपल्या स्वस्वरूपाचे पाणी कोरडे करून ठेवतो. अरे हा माझा स्वःताचा विचार किंवा अभिप्राय नाही तर तू याचा विचार स्वतःचीच करून पहा. अविद्या रूप पाटाला मी देह आहे असा भ्रमाचा पूर आला आणि त्या पुराने संपूर्ण नद्या आणि समुद्र तुडुंब भरले आहे. मायारूपी वांजेच्या घरी जीवरूपी तान्हे बाळ आहे आणि त्याचे दोन कान म्हणजे मी आणि माझे यांच्यात भ्रमाची बाळी घातली आहे. तुकाराम महाराज म्हणतात मला काय म्हणायचे आहे ते तुम्ही समजून घ्या आणि माझ्या बोलण्याचा गोडपणा त्याला समजेल ज्याला खरंच अनुभव आहे.
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
