अविट हें क्षीर हरीकथा माउली – संत तुकाराम अभंग – 1587
अविट हें क्षीर हरीकथा माउली । सेविता सेविली वैष्णवजनीं ॥१॥
अमृत राहिलें लाजोनि माघारें । येणें रसें थोरे ब्रह्मानंदे ॥ध्रु.॥
पतित पातकी पावनपंगती । चतुर्भुज होती देवाऐसे ॥२॥
सर्व सुखें तया मोहोरती ठाया । जेथें दाटणी या वैष्णवांची ॥३॥
निर्गुण हें सोंग धरिलें गुणवंत । धरूनियां प्रीत गायनाची ॥४॥
तुका म्हणे केलीं साधना गाळणी । सुलभ कीर्तनीं होऊनी ठेला ॥५॥
अर्थ
हरीकथा माऊली हे कधीही न नाशणारे दूध आहे आणि वैष्णवजन याच दुधाचे सेवन करतात आणि पुन्हा पुन्हा भूक लागली की तेच सेवन करत असतात. या हरीकथा माऊलीच्या ब्रम्हानंदरुप दुधापुढे अमृत देखील मागे राहिले आहे. कोणी कितीही पतित पातके असोत ते हरीकथा पंगतीत बसले की पंगती पावन होतात आणि देवासारखे चतुर्भूज होतात. जेथे वैष्णवांचे दाटने म्हणजे गर्दी असते तेथे सर्व प्रकारचे सुख मोहोरत असतात. हरीकथा गायनाची आवड या देवाला असल्यामुळे तो निर्गुण असलेल्या देवाने सगुण गुणवंत रुपाचे सोंग घेतले आहे. तुकाराम महाराज म्हणतात, “या देवाने सर्व साधनांची गाळणी करुन हरीकथा हे एक साधन सर्वश्रेष्ठ ठरवले आहे व त्यामुळेच हरीकथा किर्तनामध्ये हा देव प्राप्त होणे सोपे झाले आहे.”
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
