कोंवळें ठुसठुसित मोतियांचे घड – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १००

कोंवळें ठुसठुसित मोतियांचे घड ।
शृंगारिलें गूढ जया लेणीं ॥१॥
बैसोनियां रथीं सुरनर खेळती देखोनिया
पशुपति वेडावले ॥ध्रु०॥
युक्ति खुंटली वासना निमाली ।
कळां पैं बैसली पद्मासनीं ॥२॥
होय कीं नव्हे ज्ञानदेव पुसती ।
आठवितां निवृत्ति भेटी होये ॥३॥

अर्थ:-

त्या श्रीकृष्ण परमात्म्याला काय वर्णावे, त्या परमात्म्याचे अंग म्हणजे कोवळ्या ठुसठुसीत म्हणजे पाणिदार व मनाला वेध लावण्यासारखे मोत्यांचा शृंगारा घडविल्या सारखे आहे.असा तो सुरनर म्हणजे श्रीकृष्ण परमात्मा रथात बसून क्रीडा करीत आहे. ते त्याचे ऐश्वर्य पाहून साक्षात शंकरही वेडावून गेले आहेत. त्याकडे पाहाताच त्याच्या प्राप्तीची युक्ती काय ह कळेनासे होऊन ती प्राप्त करुन घेण्याची वासनाच नाहीसी झाली. सर्व कला पद्मासन घालून त्या कृष्ण स्वरुपांत बसल्या आहेत. ज्ञानेश्वर महाराज निवृत्तीरायांना विचारतात ज्याच्या दर्शनाने भगवान शंकर वेडे झाले तोच हा श्रीकृष्ण परमात्मा ना? निवृत्तीरुप जो श्रीकृष्ण परमात्मा त्याची भेट झाली. म्हणजे दर्शन झाले असे माऊली सांगतात.