उदार कृपाळ सांगसी जना । तरी कां त्या रावणा मारियेले । नित्य नित्य पूजा करी श्रीकमळीं । तेणें तुझें काय केलें ॥१॥ काय बडिवार सांगसी वायां । ठाया पंढरिराया आहेसि आम्हां । एकलाचि जरी देऊं परिहार । आहे दुरिवरी सीमा ॥२॥ कर्णाऐसा वीर उदार जुंझार । तो तुवां जर्जर केला बाणीं । पडिला भूमी परी नयेचि करुणा । दांत पाडियेले दोन्हीका ॥३॥ श्रियाळ बापुडें सात्विकवाणी । खादलें कापूनि त्याचें पोर । ऐसा कठीण कोण होईल दुसरा । उखळीं कांडविलें शिर ॥४॥ शिबी चक्रवती करितां यज्ञयाग । त्याचें चिरलें अंग ठायीं ठायीं । जाचउनि प्राण घेतला मागें । पुढें न पाहतां कांहीं ॥५॥
बळीचा अन्याय सांग होता काय । बुडविला तो पाय देउनि माथां । कोंडिलें दार हा काय कहार । सांगतोसी चित्र कथा ॥६॥ हरिश्चंद्राचें राज्य घेऊनियां सर्व । विकविला जीव डोंबाघरीं । पाडिला बिघड नळदमयंतीमधीं । ऐसी तुझी बुद्धि हरि ॥७॥ आणिकही गुण सांगावे किती । केलिया विपत्ति गाउसीच्या । वधियेला मामा सखा पुरुषोत्तमा । म्हणे बंधु तुकयाचा ॥८॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
