संत निळोबाराय गाथा (मंगलाचरण)

संत निळोबाराय (ढोंगी संत)

संत निळोबाराय (ढोंगी संत)

१४२५

अंधकारीं प्रकाश दावी । दिप रवीपुढें मिथ्या ॥१॥

तैशीं प्राप्तापुढें ज्ञानें । युक्तिचीं दिनें लेवासे ॥२॥

जिवे मेवे गोडिये निके । परि ते फिके परमामृतीं ॥३॥

निळा म्हणे दाविती भाव । परि ते स्वमेव संत भिन्न ॥४॥

१४२६

आणिकांते उपदेशी । आपण मळिन मानसीं ॥१॥

बोले ते ते धूर्त वादें द लटिक्याचि प्रेमें रडे स्फुंदे ॥२॥

सोंग परमार्थ हा सार । आशा अंतरी विखार ॥३॥

निळा म्हणे देहाभिमानें । गेलीं भोगिती ते पतनें ॥४॥

१४२७

आतां अभक्त कातर । मळिन जयाचें अंतर ॥१॥

दाऊनियां वरदळ वेष । मना अंगी आशापाश ॥२॥

वाचे सात्विक बोलणें । विषयीं वासनेचें ठाणें ॥३॥

निळा म्हणे घेउनी  सोंगें । निरवे चार करीत उगे ॥४॥

१४२८

ऐसींचि देखिलीं उंदडें । जळो त्यांची काळीं तोंडें ॥१॥

मुखें सांगती परमार्थ । स्वार्थ अंतरी अनर्थ ॥२॥

अनुताप दाविती वैराग्य । वरी आंतर्बाह्य रंगे ॥३॥

निळा म्हणे उगीचि रीति । पडलीं संसारीं कुंथितां ॥४॥

१४२९

कोण तया लेखी । नाहीं विठठलीं ओळखी ॥१॥

करिती तितकें पोटासाठीं । गाणें नाचणें आटाआटी ॥२॥

कळा दाविती व्युत्पत्ति । चातुर्य जाणिवेची संपत्ती ॥३॥

निळा म्हणे संतापुढें । येतां लाजती ती माकडें ॥४॥

१४३०

बोलणें परमार्थ आशा अतरीं अनर्य ॥१॥

काय करुं ते व्युत्पत्ति । बहुरुप्याची संपत्ती ॥२॥

रसाळ वाचेसी बोलणें । माळा मुद्रांची भूशणें ॥३॥

निळा म्हणे गेलीं द वांयां न भजतां विठठलीं ॥४॥

१४३१

प्रत्यक्ष जनीं जनार्दन । नूणोनियां कथी ज्ञान ॥१॥

काय तैसी ते वाचाळें । करिती चावटी तोंडबळें ॥२॥

नाहीं अंगी हरिची भक्ति । दाविती कोरडीच विरक्ति ॥३॥

निळा म्हणे नेणतां वर्म केलें पाठी लागे कर्म ॥४॥

१४३२

सोंवळया नांव क्षीरसागर । वृथाचि मांजर गाजरीं ॥१॥

काय तैसी तें वायाणें । लटिकीं भूषणें मिरविती ॥२॥

शुभा नांवे विकती शेणी । मृगजळ पाणी काय खरें ॥३॥

निळा म्हणे पाखांड करिती । जगीं म्हणविती गोसावी ॥४॥

१४३३

त्रास उपजे माझिया मना । अवलोकितां त्यांच्या वदना ॥१॥

जे या दुषिती नामासी । कृत्रिम करिती उपदेशासी ॥२॥

सांगती पाखंड । बोल बोलोनियां वितंड ॥३॥

निळा म्हणे जाती । घेउनी नरका शिष्यांप्रती ॥४॥

१४३४

जाणीवेचा झाला फुंद । भाग्य मंद नेणे तो ॥१॥

सांगतांहि न मानी हीत । करी आघात आपुल ॥२॥

मना आला अर्थ काढी । ओढे ओढे अहंतेचे ॥३॥

निळा म्हणे व्दैतबुध्दि । नये तो कधीं परिपाका ॥४॥

१४३५

तत्वतां न कळे । आलें मना तें चावळे ॥१॥

खरियासी मानी खोटें । खोटें खया ऐसें वाटे ॥२॥

अंध न देखे निवाडू । तम तैसा हाचि उजिवडू ॥३॥

निळा म्हणे बुध्दिमळीन । नेणें पाप कीं हें पुण्य ॥४॥

१४३६

निर्भीड बोलणें । ज्याचें अपस्वार्थी जिणें ॥१॥

त्याचिये संगतीचे फळ । होय चित्तसी खळबळ ॥२॥

परदु:ख नेणतां । कर परान्नें पुष्टता ॥३॥

निळा म्हणे दावी सोंग । ऐसा त्यजावा मातंग ॥४॥

१४३७

नेणे आपुल्या हितावरी । बोले त्यांसीचि विरुध्द करी ॥१॥

जाणावा तो जन्मांतर । पूर्व दोषाचा विकार ॥२॥

सर्व काळ अल्प बुध्दी । नेणे बोलों सभासंधी ॥३॥

निळा म्हणे तया दिसे । अवघें जगचि वेडें ऐसें ॥४॥

१४३८

नेणोनियां आत्महित । करिती घात अभिमानी ॥१॥

नसतीच वाढवूनियां उपाधी । पडती मधीं संदेहा ॥२॥

नाठवूनियां विठ्ठल  देवा । करिती सेवा भूतांची ॥३॥

निळा म्हणे जन्मोनि गेला । वृथाचि पडिला निरयांत ॥४॥

१४३९

न राहेचि क्षणहि भरी । कदा निश्चळ अंतरी ॥१॥

वाचाळ धोवे तैसें । कार्येविण निरुददेशें ॥२॥

करी बोलतां प्रमाद । वाढवुनि वादावाद ॥३॥

निळा म्हणे महा मूर्ख । करी सकळां सर्वे दु:ख ॥४॥

१४४०

घेऊनियां कृत्रिम सोंगे । नानापरींच्या नटती रंगें ॥१॥

आपण बुडवीती । लाउनि आणिकांही संगती ॥२॥

जाउनि एकांतीं बैसणें । करुनी चावटी बोलणें ॥३॥

निळा म्हणे उपदेशिती । विषय आत्मरुप शिष्याप्रती ॥४॥

१४४१

चातुर्य मिरवी । कळा व्युत्पत्ति दाखवी ॥१॥

परी  तें अवघें वांयां गेलें । एका न भजतां विठठलें ॥२॥

गायनाची कळा । आसनें मुद्रेचा सोहळा ॥३॥

निळा म्हणे जें जें करी । सोंगींचि तें तें अवघें वरी ॥४॥


संत निळोबाराय गाथा । संत निळोबाराय अभंग । निळोबा अभंग । निळोबा गाथा । सर्व गाथा । निळोबाराय माहिती । पिंपळगाव मंदिर निळोबाराय । sant nilobaray gatha | sant nilobaray abhang | niloba abhang | niloba gatha | sarv gatha | nilobaray mahiti | nilobaray mandir pimpalgav |देवभक्त यांची एकरुपता |

तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .

संत निळोबाराय (ढोंगी संत)

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *