सर्पे मुखींच धरिलें विष – संत निळोबाराय अभंग – ९३७
सर्पे मुखींच धरिलें विष ।
मानुनि पीयूष अत्यादरें ॥१॥
आणिका डंखुनी वधवी प्राणा ।
तैसी त्या दुर्जना चाहाडी गोड ॥२॥
नागवूनि भलियां संतोष मानी ।
कैसा तो पतनीं न पडेल सांगा ॥३॥
निळा म्हणे जें जोडिलें सायासें ।
तोचि तयाहि ऐसें भोगणें पुढें ॥४॥