आशाबध्दाचिया मुखें – संत निळोबाराय अभंग – ९९२
आशाबध्दाचिया मुखें ।
निघे अक्षर तें तें फिकें ॥१॥
श्रवणीं बैसोनियां श्रोता ।
विटे ऐकुनी त्याची कथा ॥२॥
न करुनियां नमस्कार ।
अव्हेरिती नारीनर ॥३॥
निळा म्हणे जळो जिणें ।
सदा त्याचें लाजिरवाणें ॥४॥
आशाबध्दाचिया मुखें ।
निघे अक्षर तें तें फिकें ॥१॥
श्रवणीं बैसोनियां श्रोता ।
विटे ऐकुनी त्याची कथा ॥२॥
न करुनियां नमस्कार ।
अव्हेरिती नारीनर ॥३॥
निळा म्हणे जळो जिणें ।
सदा त्याचें लाजिरवाणें ॥४॥