वेशा नाहीं बोल अवगुणा – संत तुकाराम अभंग – 626
वेशा नाहीं बोल अवगुणा दूषीले । ऐशा बोला भले झणीं क्षोभा ॥१॥
कोण नेणे अन्न जीवाचें जीवन । विषमेळवण विष होय ॥ध्रु.॥
सोनें शुद्ध नेणे कोण हा विचार । डांकें हीनवर केलें त्यासी ॥२॥
याती शुद्ध परि अधम लक्षण । वांयां गेलें तेणें सोंगें हीत ॥३॥
तुका म्हणे शूर तोचि पावे मान । आणीक मंडण भार वाही ॥४॥
अर्थ
साधुसंतांनी घातलेल्या वेशेला मी दोष देत नाही तर त्यांच्या अंतकरणात जे अवगुण आहे त्याला मी दूषण देत आहे. माझ्या बोलण्याचा राग माणू नका.अन्न जीवन जगण्याचे मुख्य साधन आहे हे कोणाला कळत नाही परंतु त्याचा अन्नामध्ये विष कालवले तर ते अन्न आपल्या जिवास घातक ठरेल.सोने शुद्ध आहे हे कोणाला माहित नाही, पण जर सोन्याचे अलंकार करणाऱ्या कारागिराने सोन्याला इतर धातू चा डाग लावला तर ते सोने शुद्ध राहत नाही.एखाद्या मनुष्याची जात उच्च कुळातील आहे परंतु त्याच्या अंगामध्ये अवगुण असतील अधम लक्षण असतील तर तो उच्च कुळात जन्माला आलेला असून देखील वाया जातो त्याचे उच्च कुळात जन्माला येणे म्हणजे एक प्रकारचे सोंग घेतल्यासारखे आहे.तुकाराम महाराज म्हणतात रणांगणामध्ये जो शुर पणे लढाई करतो तोच खरा शूर असतो नुसतेच वर शिपायाचे कपडे घातलेले किंवा वस्त्र परिधान केले तर तो शूर ठरत नाही तो केवळ व शस्त्राचे भार वाहणारा ठरतो.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
वेशा नाहीं बोल अवगुणा – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
